نویسنده کتاب «مولانا پیر عشق و سما» و «مصحف خاموشان» افزود: در نسخه‌هایی
که امروز مرور کردم در بسیاری از موارد اعراب‌گذاری نمی‌شود و خواننده
دچار مشکل می شود. بسیاری از مصححان به غلط اعراب‌گذاری کرده‌اند و در
مثنوی احادیثی است که مرجع ندارد و تا کسی صرف و نحو نداند نمی‌تواند
اعراب‌گذاری کند و باید حدیث‌شناس باشد تا متن را منطبق کند.
این مولاناشناس زبان مثنوی را زبان گفتاری دانست و گفت: هم‌اکنون مثنوی به
متنی نوشتاری تبدیل شده، اما زبان مثنوی همیشه گفتاری است و اگر واژه‌ای به
غلط تلفظ شود از لحاظ نگارش مشکل‌ساز می‌شود. شیوه مولانا، شیوه عرفا است و
اگر کسی که تصحیح می‌کند زبان عرفان را نداند در مفهوم گم می‌شود. بر این
مبنا تصور می‌کنم تصحیح متون جز کارهای اساسی است منتها باید از افراد
دارای تجارب علمی و متخصصان طلب کرد.